ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္တန္းအလုိက္ေတာင္ေျခရင္းတြင္ကပ္လ်က္တည္ရွိ၍ ရန္ကုန္-ၿမိတ္ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းမႀကီးႏွင့္ ရန္ကုန္-ထားဝယ္ မီးရထားလမ္းတုိ႔ ျဖတ္သန္းသြားလ်ွက္ရွိရာ ေတာင္ေျခမွ ပင္လယ္ကမ္းစပ္အထိ ညီညာျပန္႔ျပဴးေသာ လယ္ကြင္းျပင္တည္ရွိပါသည္။ ေျမာက္ဖက္(၁၅)မိုင္အကြာ၌ သထံုၿမိဳ႕ႏွင့္ ေတာက္ဖက္(၆)မုိင္အကြာ၌ ေပါင္ၿမိဳ႕တည္ရွိပါသည္။
ဇင္းက်ိဳက္ၿမိဳ႕အားအပိုင္(၅)ပိုင္း ႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္အရရပ္ကြက္မ်ားျဖင့္လည္းသတ္မွတ္ထားရွိပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္အရ ရပ္ကြက္ေပါင္း(၂၃)ရပ္ကြက္ျဖင့္သတ္မွတ္ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး အိမ္ေထာင္စုေပါင္း(၂၈၇၂)စုရွိၿပီး လူဦးေရေပါင္း(၁၉၀၈၇)ေယာက္ရွိပါသည္။ အမ်ားစုမွာမြန္လူမ်ိဳးေနထိုင္ၿပီးဗမာ၊ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားေရာေႏွာေနထိုင္ပါသည္။ဘာသာေရးအေနျဖင့္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေပါင္း(၁၆) ေက်ာင္းတည္ရွိၿပီး၊ဗုဒၶ
ဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ပညာေရးအေနျဖင့္အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္း(၁)ေက်ာင္း၊ အေျခခံပညာ မူလတန္းလြန္ေက်ာင္း(၁)ေက်ာင္း၊ အေျခခံပညာ မူလတန္းေက်ာင္း(၆)ေက်ာင္း ႏွင့္မူလတန္းႀကိဳေက်ာင္း(၁)ေက်ာင္းတုိ႔ရွိပါသည္။ က်န္းမာေရးအေနျဖင့္ က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္း (၁)ရွိပါသည္။
လူမႈေရးအေနျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္အားေလ်ာ္စြာ သာသနာေတာ္အား သက္ဝင္ယံုၾကည္မႈကိုအေျခခံ၍ အခ်င္းခ်င္းယိုင္းပင္းကူညီၿပီး စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိကာ နာေရးအတြက္က်န္ရစ္သူမိသားစု ေသာကနည္းပါးေစရန္ နာေရးကူညီမႈအသင္းတခုကိုလည္း ဖြ႕ဲစည္းထားပါသည္။ဗဟုသုတတုိးပြားေစရန္အတြက္လည္း စာၾကည့္တုိက္မ်ား ဖြင့္လွစ္ထားရွိပါသည္။ ေဒသအတြင္း ထင္ရွားေသာေစတီပုထိုးမ်ား-
(က) သကၤန္းလွန္းေတာင္ေစတီ - သထံုျပည့္ရွင္မင္းအေသာကဓမၼရာဇာမင္းႀကီး လက္ထက္တြင္ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ဇင္းက်ိဳက္ဆံေတာ္ရွင္အား ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေစလြတ္ရွာေဖြခိုင္းခဲ့ရာ၌ စြတ္စိုေသာရာသီဥတုေၾကာင့္ စခန္းခ်ရပ္နားခဲ့ျပီး စြတ္စိုေနေသာသကၤန္းမ်ားကိုလွန္းခဲ့ရသည့္ေနရာတြင္ ေစတီတည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သကၤန္းလွန္းေတာင္ေစတီုေခၚတြင္ပါသည္။
(ခ) နဂါးဥေစတီ - က်ိဳက္ထီးရိုးႏွင့္ ဇင္းက်ိဳက္သမိုင္းကူအရ ဝိဇၨာထိုရ္ႏွင့္ နဂါးမအေၾကာင္းပါၿပီး ရရွိလာေသာဥကို ဂစၦဂီရိေတာင္(ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္)တြင္ဥခ်ထားျပီး ဂစၦဂီရိရေသ့တိသာမွ ေတြ႕ရွိေကာက္ယူခဲ့ေသာေနရာကို ရည္သန္၍တည္ထားေသာေစတီအား နဂါးဥေစတီဟုေခၚတြင္ပါသည္။
(ဂ) မဟာေဗာဓိေစတီ - ဇင္းက်ိဳက္ဘုရားေတာင္တက္လမ္းေဘးတြင္ ဗုဒၶဂါယာမွ မဟာေဗာဓိေစတီပံုစံအတုိင္း ပုံတူတည္ထားကုိးကြယ္ေသာေစတီျဖစ္ပါသည္။
(ဃ) ေက်ာက္သေဘၤာေစတီ - ဇင္းက်ိဳက္ေရတံခြန္ေပၚတြင္ ေလွသေဘၤာသဏၰာန္ရွိ ေက်ာက္တံုးႀကီးေပၚတြင္တည္ထားေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္သေဘၤာေစတီဟု ေက်ာ္ၾကားပါသည္။
(င) ေရလည္ဘုရားေစတီ - ဇင္းက်ိဳက္ကန္ႀကီးပိုင္းတြင္ သဘာဝအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚေနေသာကန္သာယာႀကီးအတြင္းတည္ထားေသာေၾကာင့္ ေရလည္ဘုရားေစတီဟု ဘြဲ႔အမည္ရပါသည္။
(စ) ဘုရားႏွစ္ဆူေစတီ - သမိုင္းရာဇဝင္လာ ဗ်တ္ဝိႏွင့္ ဗ်တၱညီေနာင္(၂)ဦး သေဘၤာပ်က္၍ ေမ်ာလာရာမွ ေသာင္တင္ခဲ့သည့္ေနရာတြင္ တည္ထားေသာေစတီ(၂)ဆူကို ဘုရားႏွစ္ဆူေစတီဟု လူသိထင္ရွားဘြဲ႕အမည္ရပါသည္။ 
ဇင္းက်ိဳက္ၿမိဳ႕
ဇင္းက်ိဳက္ဆံေတာ္ရွင္ေစတီေတာ္ျမတ္ သမုိင္းရာဇဝင္
သံုးလူ႔ထြြဋ္ထားသဗၺညဳရွင္ေတာ္ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ခါနီး ကာလဝယ္ ကရာမည-ကရ႑ကတုိင္း သုဘိႏၷဂရဟု ထင္ရွားရွိခါရွင္ေတာ္ဘုရားအပြင့္မွီ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀-ခန္႔က ယခု သထံုျပည္တည္ေနရာဌာနသုဘိႏၷ နဂရၿမိဳ႕ႀကီးဟုေဝးနီးထင္ေပၚ သတင္းေက်ာ္လ်က္ လြန္စြာေမြ႕ေပ်ာ္ခါ စတုမဟာတာဝတိသာ မာယာစသည္နတ္တုိ႔ျပည္ကဲ့သို႔ စည္ပင္လွစြာ သားႀကီးသာ၍ သတၱဝါဗုိလ္လူခပ္သိမ္း သူတုိ႔မွီခိုေနထုိင္ရာျဖစ္ေသာရာဇဌာနီမင္းေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕တည္ထားရွိေလသည္။ထုိသုဘိႏၷနဂရ(ေခၚ)ယခု သထံု (ေခၚ) သုဝဏၰဘူမိ ရာဇဌာနီ မင္းေနျပည္ေတာ္တြင္ တိႆဓမၼ ဘုရင္ႀကီးသည္ သီရိကၠပါ အဂၢမေဟသီ ေဒဝီမိဖုရားေခါင္နွင့္ ဘုန္းမီး ေန,လ,ထြန္းေတာက္ပလ်က္ ဒႆရာဇ ဓမၼေလးတန္ သဂၤဟနာယက ေျခာက္ပံု ခုႏွစ္စံု အပရိဟာ၊ အစျဖာေသာ စည္လာလမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ကမၻာအစ မဟာသမတမင္းေကာင္းမင္းျမတ္တုိ႔၏ က်င့္စဥ္ျဖင့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခါ ေနေတာ္မူၾကေလသတည္း။၎ေနာက္ မင္းမိဖုရားတုိ႔၏ သားေတာ္ ၂-ပါးဘြားျမင္ေတာ္မူရာတြင္ သားေတာ္အႀကီးကုိ ပုဏၰားေတာ္တုိ႔ကသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့၍သိပၸပညာအရာရာတြင္လိမၼာတတ္ေျမာက္ျခင္း၊ သူေတာ္သူျမတ္တုိ႔၏ အေလ့အလာသီလသိကၡာနွင့္ျပည့္စံုျခင္း ေဟာေျပာ
ၾကသျဖင့္တိႆာကုမာရဟုဘြဲ႕ပံုေတာ္အပ္ႏွင္းကာ၊ သားေတာ္အငယ္က ေျခတဝါး၌ျခေသၤ့စက္လကၡဏာပါေနျဖင့္သီဟကုမာရဟုဘြဲ႕ပံုေတာ္အပ္ႏွင္းေတာ္မူ
ၿပီးလ်င္အလြန္ခ်စ္ခင္ယုယစြာအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာစည္းစိမ္ခ်မ္းသာမင္းညီမင္းသားအေဆာင္အေယာင္မ်ားစြာတုိ႔ျဖင့္ထားရွိေတာ္မူေလသည္။
ေနာင္ေတာ္ျဖစ္ေသာ တိႆကုမာရ သက္ေတာ္ ၂၃-ႏွစ္၊ ညီေတာ္ သီဟကုမာရ သက္ေတာ္ ၂၁-ႏွစ္အရြယ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါေနာင္ေတာ္သည္ဘဝအတန္တန္က ရင့္သန္ေသာပါရမီဓါတ္ခံေၾကာင့္သတိ၊ သံေဝဂ၊ တရားေတြ ထင္လာရရွိခါ ညီေတာ္ကုိေခၚ၍ တုိင္ပင္သည္မွာ ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္တုိ႔သည္ မႏုႆတၱ ဒုလႅဘ ဟုဆုိေသာ လူ၏ဘဝကို အလြန္႕အလြန္ ရခဲပါလ်က္ အတိတ္ဘဝက ကုသုိလ္ကံ အထူးအက်ိဳးေပးသန္လွသျဖင့္ လူ႕ဘဝတြင္ လူမင္းျဖစ္ေသာ အသက္ဦးဆံပိုင္သည့္ ေရေျမသနင္း ျပည့္ရွင္မင္း၏သားေတာ္မ်ားျဖစ္လာၾကေလသည့္အေလ်ာက္ထီးေမြနန္းေမြဆက္ခံေျခကယြင္းေသြတိမ္းပါးမတရားေသာ္ ျဖစ္ေသာဘဝ သံသရာတြင္ တဆင့္ထက္ တဆင့္ ျမင့္ျမတ္ခါ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ဧကန္ေရာက္ရွိ ခံစားစံစားႏုိင္ေအာင္ သံေဝဂ တရားႏွလံုးသြင္း အားထုတ္ဘုိ႔ အေရးသည္ စည္းစိမ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ခါ ေအးေန၍မျဖစ္ႏုိင္၊ ေတာေတာင္ေပ်ာ္ေမြ႕ရေသ့ရဟန္းျပဳလုပ္လ်က္သီလသိကၡာျမဲစြာႏွင့္ သမထ ဝိပႆနာ ကမၼဌာန္းပါစီးဖ်မ္းအားထုတ္ရေသာ္မွ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္မည့္အေၾကာင္းကို ေျပာဆုိတုိင္ပင္ေသာအခါ ညီေတာ္သည္လည္း ပါရမီရွင္ ျဖစ္သည့္အေလ်က္ လြန္စြာႏွစ္ၿခိဳက္ ဘေဘာႀကိဳက္ညီၿပီး ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တုိ႔ထံ ခြင့္ပန္ရန္ ညီေနာင္ ၂-ပါး သံဓိဌာန္ခ်ခါ ေတာထြက္ဘို႕အေရး ၾကံစီေတြးခါျဖင့္သာ ရွိေနၾကေလသတည္း။
မင္းမိဖုရား၂ပါးတုိ႕သည္သားေတာ္၂ပါးကုိ လြန္စြာခ်စ္ခင္ၾကင္နာစြာအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာစည္းစိမ္ခ်မ္းသာျဖင့္ထားကာ ေနေတာ္မူသည္တြင္အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ သားေတာ္အႀကီးျဖစ္ေသာတိႆကုမာရမင္းသားကုိ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာအပ္ႏွင္းေပးသနားေတာ္မူေလရာရေသ့ရဟန္းျပဳလုပ္လုိေၾကာင္းျဖင့္အတန္တန္္ျငင္းပယ္ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေသာေၾကာင့္သားေတာ္အ
ငယ္သီဟကုမာရမင္းသားအားအိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာအပ္ႏွင္းျပန္ေလရာေနာင္ေတာ္တိႆကုမာရမင္းသားကဲ့သို႔ပင္ျငင္းဆန္ခြင့္ပန္ေလွ်ာက္ထားျပန္၍မင္းမိဖုရား ၂-ပါးကခမည္းေတာ္ႏွင့္ မယ္ေတာ္တုိ႔မွာ ဤသားေတာ္ ၂-ပါးသာလ်င္ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ရရွိကာ သံေယာဇဥ္ ျငိတြယ္ေနသျဖင့္ ထီးနန္းညြန္႔မေပ်ာက္မပ်က္ေစလုိ ေသာေၾကာင့္ရေသ့ရဟန္းျပဳခြင့္မျပဳႏိုင္၊ အကယ္၍ သားေတာ္ ၂-ပါးအနက္သားေတာ္ ၁-ပါးထီးနန္းဆက္ခံမည္ျဖစ္ပါက ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္ တုိ႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ေသာ္လည္း ေျဖႏုိင္စရာအေၾကာင္းရွိေသးသည္ကုိ မိန္႕ေတာ္မူလ်က္ ထပ္မံ ခန္႔အပ္ရာ မင္းမိဖုရား၂-ပါးၾကံစည္အားထုတ္ကာေနေတာ္မူၾကသည္။
ဤသုိ႔ႏွင့္ပင္ညီေနာင္၂ပါးသည္ရေသ့ရဟန္းျပဳခြင့္မရၾကသျဖင့္စိတ္ေသာကျဖစ္ကာမႈိင္ေတြေနရာမွ ပြဲေတာ္တည္ရန္ကိုပင္ ေကာင္းစြာသံုးေဆာင္ျခင္းမျပဳၾကဘဲမအီမသာပိန္ျခံဳးကာရွိေနသည္ကုိမင္းမိဖုရား၂ပါးသိရွိသျဖင့္ေတြးေတာၾကံဆတုိင္ပင္ၾကကာရေသ့ရဟန္းျပဳခြင့္မရၾကလ်င္
တေန႔ထက္တေန႔အသက္အႏၱရာယ္ဆံုးရႈံးဘြယ္ရာျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္ကုိစုိးရိမ္ေတာ္မူၾကသျဖင့္၊သာသနာ႔ဒါယကာသာသနာ႕အေမြခံလည္းျဖစ္ေစေတာ့ဟုတုိင္
ပင္ေတာ္မူၿပီးလ်င္ရေသ့ရဟန္းျပဳခြင့္ေပးသနားေတာ္မူေလသည္။
မင္းသားညီေနာင္၂-ပါးသည္ရေသ့ရဟန္းျပဳ၍ေတာထြက္ရန္ခြင့္ျပဳခ်က္ရေလလ်င္အၾကံေတာ္ေအာင္္ျမင္သျဖင့္ အလြန္ရြင္လန္းဝမ္းေျမာက္ကာအားအင္ျပည့္
တင္းစိမ့္ေသာငွာရက္သတၱပတ္ၾကာအဟာရမွီဝဲၾကၿပီးလ်င္ရေသ့ရဟန္းျပဳကာအတူတကြသုဝဏၰဘူမိ(ေခၚ)သထံုၿမိဳ အေရွ႕ေတာင္အရပ္ရွိဂစၦဂီရိေတာင္ေတာ္
(ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္)စခန္းသုိ႔ၾကြျမန္းဆုိက္ေရာက္ကာသီလသိကၡာျပည့္စံုစြာျဖင့္ဝိပႆနာကမၸဌာန္းမ်ားကို၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရိုေသစြာက်င့္ၾကံေနေတာ္မူၾက
ေသာေၾကာင့္မ်ားမၾကာမွီေလာကီစ်ာန္သမာပါတ္ကိုေအာင္ျမင္စြာရရွိအႀကိဳးခံစားၾကရေလသည္။စ်ာန္သမာပတ္ရၾကၿပီးေသာအခါေနာင္ေတာ္ကတဖန္အၾကံရွိ
ေတာ္မူသည္မွာငါတုိ႔ညီေနာင္အတူတကြက်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္း၊တဦးႏွင့္တဦးစကားေျပာဆုိျခင္းရွိေနလွ်င္အခ်ိန္ကုန္လြန္ေျခမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ခြဲခြာ၍ သီး
ျခားေနထုိင္က်င့္ၾကံအားထုတ္ရေသာ္ယခုရရွိထားေသာစ်ာန္တန္ခိုးထက္အက်ိးႀကီးသည့္တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဆာလ်င္စြာခံစားရရွိႏုိင္ မည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖင့္ ညီေတာ္ရေသ့ကုိတုိင္ပင္ရာေနာင္ေတာ္၏အမိန္႔အတုိင္းသေဘာတူလ်က္ေနာင္ေတာ္ကဂစၦဂီရိေတာင္(ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္)၊ ညီေတာ္ကဗႏၶာဂီရိေတာင္(ဇြဲကပင္ေတာင္)သို႔အေၾကာင္းရွိခဲ့ေသာမီးျပျခင္းအခ်က္သက္ေသျပဳထားသီတင္းသံုးတရားအားထုတ္ေနေတာ္မူၾကသည္။
ရေသ့ညီေနာင္၂ပါး၏ဘြဲ႕ေတာ္မွာမင္းသား၏ဘြဲ႕ေတာ္အတုိင္းေနာင္ေတာ္ကိုတိႆရေသ့၊ညီေတာ္ကုိသီဟရေသ့ဟုပင္လွ်င္ဘြဲ႕ေတာ္ထားရွိခါေနထုိင္္ၾကေလ
သည္။ယခုသထံုၿမိဳအေရွ႕ေတာင္ဘက္ရွိဂစၦဂီရိ (ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္) သည္ေရွးအခါကပင္လယ္ကမ္းပါးေတာင္ေျချဖစ္လွ်က္ေတာင္၏ အေနာက္ဘက္ ေျခရင္း
ကမ္းပါးႏွင့္မနီးမေ၀ပင္လယ္ထဲတြင္ကၽြန္းႀကီးတစ္ကၽြန္းရွိကာ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ကဲ့သို႔ပင္ သစ္ပင္၊သစ္ပြင့္၊သစ္သီးဆန္းၾကယ္စံုလင္စြာအန႔႔ံအရသာ မ်ိဳးစံုကာအရိပ္အာ၀ါသပါတင့္တယ္စြာေဆးအတြက္တန္ခုိးျဖာေသာေနရာျမဴးထူးေပ်ာ္စရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္နဂါးျပည္မွနဂါးမ်ားသည္ ဤကၽြန္းသို႔မၾကခဏ လာေရာက္ကာ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါး ေနထုိင္ေလ့ရွိၾကသျဖင့္ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ႏွင့္ဤကၽြန္းႀကီးကိုနဂါးေပ်ာ္ေတာင္၊နဂါးေပ်ာ္ကၽြန္းဟုပင္ေခၚၾကသည္။
ဗႏၶာဂီရိေတာင္(ဇြဲကပင္ေတာင္)သည္ ေရွးအခါက စိမ့္ႀကီးၿမိဳင္ႀကီး ရိပ္ႀကီးေတာေတာင္ ေနေရာင္မသန္းပဲ ၾသဇာရသာ တန္းခိုးျဖာေသာ ေဆးသစ္ပင္မ်ား အဂၢိယ ဖိုထိုးသမားတို႔အတြက္ အက်ိဳးမ်ားေသာ ၀ထၴဳပစၥည္းမ်ားပါ ဆန္းၾကယ္စြာ အထူးသျဖင့္ စံုလင္ေပါမ်ားေသာေၾကာင့္ ၀ိဇၨာဓိုရ္ေဇာ္ဂ်ီမ်ား ေဆးအလို႔ငွာ ေပ်ာ္ပါးလာေရာက္ေလ့ရွိၾကေလသည္။တရံေရာအခါက အဆုိပါဇင္းက်ိဳက္ေတာင္အနီး နဂါးေပ်ာ္ကၽြန္းႀကီးတြင္ နဂါးမသည္ လူမိန္းမအသြင္ နုပ်ိဳေခ်ာမြတ္စြာ ဆင္ယင္ကာ ဖန္ဆင္းလ်က္ ထိုကၽြန္းႀကီးေပၚတြင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကခုန္သီဆိုကာ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးေနခိုက္ ၀ိဇၨာဓိုရ္လုလင္ပ်ိဳတစ္ဦးသည္ ၎ကၽြန္းႀကီးသို႔ေဆး၀ါးရွာအလုိ႔ငွာေရာက္လာရာတြင္ေတြ႕ဆံုမိၾကသျဖင့္ေမတၱာဆက္ဆံကိုယ္လက္ႏွီးေနွာၾကေသာေၾကာင့္ လူမိန္းမအသြင္ ဖန္းဆင္းထားေသာနဂါးမတြင္ ပဋိသေႏၶစြဲကပ္ရွိသျဖင့္ နဂါးတို႔ထံုးစံ လူသားနွင့္ဆက္ဆံ ျငိတြယ္စြဲကပ္ေသာ ပဋသေႏၶကို နဂါးျပည္သို႔ယူေဆာင္ရိုးမရွိေသာေၾကာင့္ သေႏၶရင့္မာေအာင္ ဆိုင္းငံ့ေနၿပီးမွ ဥခ်ရန္အခ်ိန္ေစ့ေရာက္၍ ၎ကၽြန္းႀကီးနီး ဒိုက္သေရာႀကီး တစ္ခုေပၚတြင္ ဥ၂-လံုးဥခ်ထားၿပီး စြန္႔ပစ္ကာ ျပန္သြားေလသည္။တိႆရေသ့ႀကီးသည္ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ရိုး တေလွ်ာက္မွ သစ္သီးသစ္ဥႀကီးငယ္မ်ားကို ရွာေဖြသံုးေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ၎ေတာင္အနီးရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုေသာဒါယကာတို႔လွုဴဒါန္းပူေဇာ္သကၠာမ်ားကို မွီ၀ဲသံုးေဆာင္ျခင္းျဖင့္ မွ်တေတာ္မူကာ ေတာင္၏အနီးနား၀န္းက်င္ရွိ ေတာေတာင္တစ္ေလွ်ာက္သို႔ဣရိယာ ပုတ္ညီမွ်ေစျခင္းငွာ စႀကၤန္သေဘာျဖင့္ မၾကခဏ သြားလာလွည့္ပတ္ေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍တစ္ေန႔ေသာအခါ လွည့္လည္ေတာ္မူရာတြင္ သံသရာမွ ကံဆံုလာသည့္အတိုင္း ေတာင္ေျခရင္းကမ္းပါးအနီး ဒိုက္သေရာႀကီးအေပၚတြင္ လူ႔ရပ္လူဘံု၌ တစ္ရံတစ္ခါမွ် မေတြ႕မႀကံဳဘူးအလြန္ထူးဆန္းအံဘနန္းရွိေသာအဆုိပါဥႀကီး၂-လံုးကိုေတြ႕ေသာအခါေကာက္ယူလိုေသာအာသာစိတ္ျဖစ္ေတာ္မူေလသျဖင့္ ေကာယူရာ၌ ဥပါဒ္ေဘးရန္အႏၱရယ္တစံုတရာရွိမရွိ စံုစမ္းၾကည့္ေသာ္ ေဘးမသီရန္မခပဲ ရယူႏိုင္ေၾကာင္းသိ၍ ဥႀကီး၂-လံုးကို ေက်ာင္းသခၤဏ္းသို႔ ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္စြာ ယူေဆာင္ေတာ္မူလာေလသည္။
တိႆရေသ့ၾကီးသည္ ထုိဥႀကီး ၂-လံုးကုိ ယူေဆာင္၍ ေက်ာင္းသခၤဏ္းသို႔ ေရာက္သည့္ ခဏတြင္ပင္ ရရွိေသာ ဥႀကီး ၂-လံုးအေၾကာင္းညီေတာ္သီဟရေသ့အား ေျပာဆုိျပသရန္အတြက္ ညတြင္မီးျပအခ်က္ျဖင့္ ညီေတာ္ကုိျပသေခၚေလရာ ေနာက္တေန႔ ညီေတာ္ေရာက္လာသျဖင့္ ထူးဆန္းေသာ ဥႀကီးမ်ား၏ အခ်င္းအရာေတြးေတာဆင္ျခင္ကာ ေတာင္ေျခ၏ သမုဒၵရာပင္လယ္ ကမ္းနားနဂါးမႏွင့္ ဝိဇၨာ ေတြ႕ဆံုသင့္ျမတ္ခါ သေႏၶရသျဖင့္ ၊ နဂါးမ ဥခ်စြန္႔ထားခဲ့ေသာ ဥႀကီးမ်ားျဖစ္တန္ရာ၏ဟု တုိင္ပင္ၾကၿပီးလွ်င္ ညီေနာင္ ၂-ပါး တစ္ခုစီ သိမ္းယူထားရန္ သေဘာတူကာ ညီေတာ္သီဟရေသ့ သည္ ဇဲြကပင္ေတာ္သို႕ ဥတလံုး ယူေဆာင္ၾကြသြားကာ သိမ္းဆည္း ထားေတာ္မူေလသည္။ထုိကဲ့သို႔ ညီေနာင္ ၂-ပါး အသီးသီး သိမ္းယူထားၿပီး ကာလေပါက္ဘြားခ်ိန္ေစ့ေရက္ေသာအခါ ေနာင္ေတာ္ တိႆရေသ့ႀကီး ယူထားေသာဥမွ ရႈျခင္စဘြယ္ အဂၤါႀကီးငယ္ လကၡဏာျပည့္စံု ငံုတန္ေၾကာ့ရွင္း အဆင္းအသေရ တင့္တယ္လွပေသာ ေယာက်္ားကေလး ေပါက္ဘြားေလသည္။ ထုိေန႔၌ပင္လွ်င္ ညီေတာ္သီဟရေသ့ ထံရွိဥမွလည္း ထုိနည္းတူစြာ ေယာက်္ားကေလးေပါက္ဘြားသျဖင့္ ေနာင္ေတာ္တိႆရေသ့ ထံသုိ႔ ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ကာ ျပသေလွ်ာက္ထားရန္ ယူေဆာင္၍ ေရာက္လာရာ ေနာင္ေတာ္ကလည္း သားေယာက်္ားကေလး ေပါက္ဘြားေၾကာင္းျဖင့္ ညီေတာ္သို႔ျပသကာ တခိ်န္တည္းလုိပင္ ေပါက္ဘြားေသာ ေယာက်္ားကေလးမ်ာျဖစ္၍ ေမြးလွည့္ၾကံဳကံဆုံကာ ဘဝကပါရမီ အဟုန္ေၾကာင့္ ငါတုိ႔၏ သားမ်ားပင္ျဖစ္ေတာသည္ တကားဟု အလြန္ခ်စ္ခင္ၾကင္နာသံေယာဇဥ္ တြယ္တာလ်က္ ရေသ့ညီေနာင္၏ တန္ခိုးျဖင့္၊ ဓိ႒ာန္ခါ လက္ညိွဳးမွ ႏုိ႔ရည္ယိုထြက္ ေစၿပီးလွ်င္ အသီးသီး ယုယပိုက္ေထြးေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ထားၾကေလသည္။ဥဘြား ၂-ပါး ဘြားျမင္ေသာ သကၠရာဇ္မွာ ဘုိးေတာ္ အဥၹနမင္း ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၈၆၄၅ ၿဖိဳၿပီးေနာက္ ၈၉-ခုႏွစ္ သကၠရာဇ္တြင္ ေပါက္ဘြားၾကေလသည္။
ဇြဲကပင္ေတာင္ရွိ ညီေတာ္ရေသ့ထံ ဥမွေပါက္ဘြားေသာ သူငယ္သည္ ၉-ႏွစ္ေက်ာ္ ၁၀-ႏွစ္ အရြယ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ေက်ာက္ေပါက္ေသာေရာဂါျဖင့္ အနိစၥေရာက္၍ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ရွိ ေနာင္ေတာ္ တိႆရေသ့ထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ေနာင္ေတာ္က သံသရာတြင္က်င္လည္သမွ် ဤဒုကၡမ်ိဳးသည္ လြဲေရွာင္မရ သခၤါရျဖစ္ၿမဲဓမၼတာ ျဖစ္၍သံေဝဂ ယူဘုိ႔ရာ ျဖစ္ေၾကာင္းသာဟုေျပာၾကားခါ က်န္ရွိေသာဥဘြားကိုသာ ခ်စ္ခင္ယုယ ေစာင့္ေရွာက္ဘုိ႔ အေရးရွိေနေသး၍ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္မွာပင္ အတူတကြ ေျပာင္းေရြ႔ လ်က္တုိင္ပင္ေနထုိင္ၾကေလသည္။ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္တြင္ညီေနာင္ ၂-ပါး သားဥဘြားပါေနၾကရာမွ တိႆရေသ့ ႀကီးသည္ ဤအရပ္ကားၿမိဳ႕ရြာႏွင့္ နီးစပ္သျဖင့္ လူသူပရိႆတ္ ထူထပ္ဆူညံ အဆင္းအသံစေသာအာရုဏ္ ကာမဂုဏ္ တုိ႔ေၾကာင့္ စိတၱဝိေဝဂ ရႏိုင္ရာ အရပ္မဟုတ္ေသးဟု အျပစ္ျမင္သျဖင့္ လူသူမနီး ေတာနက္ရာအရပ္သို႕ ေရြ႕ေျပာင္းေနထုိင္ရန္ ရွာေဖြဦးမွ သင့္ေလွ်ာ္မည္ ၾကံစီၿပီးလွ်င္ ခရီးေဒသဇာ လွည့္လည္ခါျဖင့္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္ ရွာေဖြလတ္ေသာ္ လူသာမန္တုိ႔ အျမဲေနရန္ မဆုိထားဘိ စိတ္ျဖင့္ ၾကံစီျခင္းငွာပင္ ခဲယဥ္းလွစြာေသာ ေတာႀကီး ေတာင္ႀကီးေျမာင္ႀကီး အတန္တန္ ပတ္ရန္ကာဆီး ၿမိဳင္ႀကီး ဂႏုိင္ႀကီး ေသလာ သစ္ပင္သစ္သီး ပန္းေပါင္းစံုစြာ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္ထက္ပင္ေဝဆာေပါမ်ားသည့္ ယခု က်ိဳက္ထီးရိုးဆံေတာ္ရွင္ေစတီေတာ္ႀကီးစံပါယ္ေတာ္မူရာျဖစ္ ေသာက်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ႀကီးႏွင့္မုဆုိးေတာင္ေခၚေသာ ေတာင္ႀကီးသုိ႔ဆုိက္ေရာက္သျဖင့္ သဲျဖဴေခ်ာက္ နတ္ေခ်ာက္ နတ္ေရတြင္း က်ီးပစပ္ စမ္းေခ်ာင္းတုိ႔တြင္ ေကာင္းမြန္သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာေရစင္ ေရေကာင္းလိုေသေလာက္ သံုးႏုိင္ေၾကာငး္ကိုသိျမင္ေသာေတာ္မူ၍ ဤရပ္ေျမသည္ အရိပ္ေရႏွင့္ ျပည့္စံုေပစြ ငါတုိ႔ရေသ့ရဟန္းမ်ားႏွင့္လည္း သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ပတိရူပအရပ္လည္းျဖစ္၍ရြင္လန္းဝမ္းေျမာက္ကာဇင္းက်ိဳက္ေတာင္မွေျပာင္းေရြ႕လာေရာက္ေနထုိင္က်င့္ၾကံပါက ေလ်ာ္ကံ သင့္ျမတ္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ကရည္ၿပီး ပထမ သီတင္းသံုးေသာ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္သို႔ျပန္၍ ညီေတာ္ သီဟရေသ့ ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာလ်က္ သုဝဏၰဘုမိၼ သထုံၿမိဳ႕ရွိ ခမည္းေတာ္မယ္ေတာ္တုိ႔ထံကိုလည္း သြားေရာက္ေျပာၾကားကာ ဥဘြားသားေတာ္ကိုပါ ေခၚေဆာင္လ်က္ မုဆုိးေတာင္သို႔ ေပ်ာ္ရြင္စြာ ၾကြေရာက္ေနထုိင္က်င့္ၾကံအားထုတ္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေလသည္။
ေနာင္ေတာ္တိႆရေသ့ႀကီး မုဆုိးေတာင္သို႔ေရာက္၍ လေပါင္းအေတာ္ၾကာေသာအခါ သိၾကားမင္းႏွင့္ ကရင္ေစာ္ကဲ ဒါယကာမ်ား လာေရာက္ပူေဇာ္ဆည္းကပ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။မုဆုိးေတာင္၌ ဝိဇၨာဓိုရ္လုလင္ တစ္ဦးလည္း ထုိေတာင္ရုိး ေတာင္စဥ္တေလွ်ာက္တုိ႕ကုိလွည့္ပတ္၍ ေဆးပင္ ဝါးပင္မ်ားကုိ ရွာေဖြေနကာ က်ီးပါးစပ္ဂူတြင္း၌နဂါးမႏွင့္ေတြ႕ဆံုကာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည္ျဖဴစံုမက္ ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကသျဖင့္ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ခဲ့ၾကေလသည္။ထုိသုိ႔ေနထုိင္ၾက၍ ကာလအေတာ္ၾကာေသာအခါ တေန႕သ၌ ဝိဇၨာဓိုရ္လုလင္ ေဆးဝါးအရွာအေဖြ သြားခုိက္တြင္ သတိလြတ္လပ္စြာ အိပ္မိသျဖင့္ ဇာတိရုပ္ေပၚတဲ့အခ်ိန္ ဝိဇၨာဓိုရ္လုလင္ျမင္သြားကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္ကာ ဤသုိ႔စဥ္းစားမိသည္..."ငါ့အား နဂါးမႏွင့္ အိ္မ္ေထာင္ဘက္ျပဳ၍ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနသျဖင့္ မသင့္မေလ်ာ္ေခ်၊ ထုိနဂါးမႏွင့္ေတြ႕သည့္ေန႔မစ၍ မိမိ၏ေဆးဝါးလုပ္ငန္းလည္း ပ်က္ကြက္လစ္ဟင္းေခ်သည္။ ထုိသို႔တၿပီးကား မိမိ၏ေဆးဝါးလုပ္ငန္းကုိ ဆက္လက္၍ လုပ္ကိုင္ရန္နဂါးမကိုစြန္႔၍ အရပ္တပါးသို႔ တိတ္တဆိတ္ထြက္သြားေတာ့အံ့ဟု ၾကံစီၿပီး၊ ဇနီးျဖစ္သူ နဂါးမ မသိေအာင္ တစ္စံုတစ္ရာေျပာဆုိျခင္းမရွိပဲ အမွတ္တမဲ့ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ဆရာျဖစ္ေသာ တိႆရေသ့ႀကီးကို ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့၍ ေတာင္ေစာင္းသုိ႔ ပုန္းေအာင္ဆင္းသက္ၿပီးလွ်င္ ထြက္ေျပးေလသတည္း။
နဂါးမလည္း ဝိဇၨာဓိုရ္လုလင္ ထြက္ေျပးသြားသည္ကုိသိရွိကာ ဝမ္းနည္းပူေဆြးက လင္ေတာ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ကုိေစာင့္ေမွ်ာ္ကာ မိမိ၏ပဋိသေႏၶကို သေႏၶရင့္ေအာင္ေစာင့္ဆိုင္းကာ ေနၿပီး၏သေႏၶရင့္သျဖင့္ က်ီးပါးစပ္ဂူအတြင္း ဥ ၂-လံုးဥခ်ထားခဲ့ၿပီး ဆရာရေသ့ႀကီးအား ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ာ ေဘာဂဝတီနဂါးျပည္သို႔ ျပန္သြားေလသည္။ေနာင္ေတာ္တိႆရေသ့ႀကီးသည္ က်ီးပါးစပ္ ဂူတြင္းမွ ဥ ၂-လံုးေတြ႔ရွိကာ ေကာက္ယူၿပီး မိမိ၏ေက်ာင္းသခၤဏ္းသို႔ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ထုိသို႔သိမ္းထားသည့္ေနာက္မၾကာမွီဇင္းက်ိဳက္ေတာင္မွညီေတာ္သီဟရေသ့ေရာက္လာသျဖင့္မိမိသိမ္းထားေသာဥ ၂-လံုးကိုထုတ္ျပ၍ ေရွးကရဘူးေသာဥမ်ားႏွင့္ အလားတူပင္ျဖစ္သည္ဟုေျပာဆုိၿပီးလ်င္ဥတစ္လံုးကုိညီေတာ္အားေပးေတာ္မူ၏ ညီေတာ္သီဟရေသ့လည္း ထုိဥကုိမိမိေက်ာင္းသခၤဏ္းသုိ႔ ယူေဆာင္၍ ေကာင္းမြန္ယုယစြာ သိမ္ထားေတာ္မူသည္။ကာလအတန္ၾကာေသာအခါ ထုိဥ ၂-လံုးမွ သမီးမိန္းကေလး ေပါက္ဘြားလာခဲ့သည္။ေနာင္ေတာ္တိႆရေသ့ႀကီးရရွိထားေသာ ဥမွေပါက္သည့္ မိန္းကေလး ကုိ ကရင္ေစာ္ကဲႀကီးတုိ႔ေတာင္းယူေမြးစားကာ ထုိမိန္းကေလးအား ေရြနန္းက်င္ ဟုအမည္မွည့္ထားေလသည္။ညီေတာ္သီဟရေသ့ႀကီးရရွိထားေသာ ဥမွ ေပါက္သည့္ မိန္းကေလးကုိ အေပါင္သူႀကီး ေတာင္းယူေမြးစားကာ နာဂသူဇာ သတုိ႔သမီးဟု အမည္မွည့္ထားေလသည္။ညီေတာ္သီဟရေသ့ႀကီး ပထမဥမွ ေပါက္ဘြားေသာ သားငယ္သည္ စုေတၿပီး မိထၳီလာျပည္တြင္ ဂဝမၸတိ ရဟႏၱာမေထရ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေနာင္ေတာ္တိႆရေသ့ႀကီးသည္မင္းသားတုိ႔တပ္ရာေသာအတတ္ပညာရပ္မ်ားကုိ၊မိမိငယ္စဥ္ကသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေတာ္မူထားသည့္အတုိင္း သတုိ႕သား နာဂဝိဇၨာ အားသင္ၾကားျပသေတာ္မူ၏။ သတုိ႔သားလည္းဆရာရေသ့ႀကီးသင္ျပေသာ အတတ္ပညာရပ္မ်ားကို အလံုးစံုကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေလ၏။ သတုိ႕သားငယ္ ၁၇-ႏွစ္အရြယ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ တိႆမင္းႀကီးႏွင့္ သီရိကပၸါ မိဖုရားႀကီး တုိ႔သည္ သားေတာ္မ်ားႏွင့္ ေကြကြင္း၍ေနရေသာဆင္းရဲျဖင့္ အျမဲပူပင္ေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိသည္ျဖစ္၍ညိွဳးခ်ဳံးပါးလ်ေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ဇရာဒုဗၺလအရြယ္ေရာက္လ်က္ ေဝဒနာစြဲခႏၶာစဲခါနတ္ရြာစံလြန္ေတာ္မူၾကေလကုန္၏။ေနာင္ေတာ္တိႆရေသ့ႀကီးႏွင့္ညီေတာ္သီဟရေသ့ႀကီးတုိ႔သည္ နာဂဝိဇၨာ သတုိ႔သားအားထီးနန္းအပ္ခါ ဥဘြားအေပါင္က်ြဲျခံ သူႀကီးသမီး နာဂသူဇာကိုေဆာင္ယူၿပီးလ်င္ မုဒၶါဘိသိက္ခံေတာ္မူ၍ အဂၢမေဟသီ အရာထားေတာ္မူေလသည္။ညီေတာ္သီဟရေသ့ ၏ဥဘြားသားငယ္သည္ စုေတျပီး ရွင္ဂဝမၼတိေထရ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိကာ ေရွးဝက အဘႏွင့္ဦးရီးေတာ္ဘူးေသာ ရေသ့ါ ၂-ပါးတုိ႔အားဘုရားသခင္၏ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို မိမိဥာဏ္အျမင္ရွိသည့္အတုိင္း အက်ယ္တဝင့္ ဖြင့္ဟေဟာၾကားေတာ္မူေလ၏။ရေသ့ညီေနာင္တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကုိ ၾကားနာရလ်င္ ဘုရားရွင္ကိုဖူးျမင္လိုေသာဆႏၵ၊ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ နာယူလုိေသာဆႏၵ လြန္မင္းစြာျဖစ္ၾက၍ ရွင္ဂဝမၼတိေထရ္အား ျမတ္စြာဘုရားသခင္အားဤအရပ္သို႔ပင့္ေဆာင္ေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္သည္။
ရွင္ဂဝမၼတိေထရ္သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသခင္အထံေတာ္သို႔ကပ္၍ သုဝဏၰဘူမိ သထံုၿမိဳ႕ႀကီးသုိ႔ ေနာက္ပါတပည့္ သဃာေတာ္ ငါးရာတုိ႔ႏွင့္တကြေဒသစာရီၾကြခ်ီျဖန္႔ျမန္းေတာ္မူ၍မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ဘူးေသာရေသ့ႏွစ္ဦးတုိ႔ႏွင့္ထုိေဒသသူလူနတ္အမ်ားတုိ႔အားတရားေရေအးတိုက္ေက်ြးပါရန္။။ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္လည္း ရွင္ဂဝမၸတိေထရ္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ထုိေဒသသုိ႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူေသာ္ ရေသ့ႏွစ္ဦးႏွင့္တကြ မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းတုိ႔ အကၽြတ္တရားရၾကလတၱံ႕ ေသာ အေၾကာင္းႏွင့္ ထုိအရပ္၌ ဆံေတာ္ဓါတ္မ်ားအဓြန္႔ရွည္စြာ တည္၍သာသနာေတာ္ စည္ပင္ထြန္းကားအံ့ေသာအေၾကာင္းထုိအရပ္သူ နတ္လူအေပါင္းတုိ႔၌ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တရား အစဥ္ တုိးပြားၾကအံ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ားကုိ အနာဂတံသ သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ျဖင့္ဧကန္တိတိသိျမင္ေတာ္မူဘိ၍ မေထရ္ျမတ္ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္သည့္အေရးကိုခြင့္ေပးေတာ္မူေလသတည္း။ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္လည္း တပည့္သားသံဃာေတာ္ငါးရာႏွင့္တကြ ေကာင္းကင္မွ သက္ေတာ္မူၿပီးလ်င္ ရေသ့ ၂-ပါးႏွင့္ မင္းမိဖုရားတုိ႔၏ ႀကိဳဆုိျခင္းျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔တက္ေတာ္မူ၍ ၇-ရက္ သီတင္းသံုးစံေတာ္မူေနသတည္း။
ရေသ့ညီေနာင္ႏွစ္ပါး၊ မင္းမိဖုရား ေမာင္းမမိႆ ေျခြရံ ပရိသတ္ မုႈးမတ္ဗုိလ္ပါတုိ႔ႏွင့္တကြ ေရာက္လာသမွ်ေသာ တုိင္းသားျပည္သူလူအေပါင္းတုိ႕သည္ ဘရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္ငါးရာတုိ႔အား ၇-ရက္ပတ္လံုး မြန္ျမတ္ေသာဆြမ္းခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္ ခ်ိဳခ်ဥ္ရသာ အေဖ်ာ္ယမကာစသည္ တုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္လုပ္ေကၽြး ၾကၿပီးလွ်င္ သရဏဂံု ပဥၥသီ ေဆာက္တည္၍ထူးျမတ္ေသာတရားေတာ္ကုိ နာယူၾကရသျဖင့္ ဥပါသကာ-ဥပါသိကာမ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၍ အကၽြတ္တရားရၾကေလကုန္သတည္း။ထုိအခါ ရေသ့ညီေနာင္တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံေတာ္သို႕ ကပ္၍သံုးရပ္ေသာေလာက၌ အသဒိသအမိတ ျဖစ္ေတာ္မူေပေသာေရြကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ျပန္လည္ၾကြခ်ီေတာ္မူသည့္ေနာက္၊ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ကိုယ္စား ညြတ္တြားျမတ္ႏိုးအျမဲလွ်င္ရွိခိုး၍ ကိုးကြယ္ဆီးကပ္ရစ္ပါရျခင္း အက်ိဳးငွာ တပည့္ေတာ္တုိ႔အား တစံုတရာေသာပူေဇာ္ကိုးကြယ္ဘြယ္ဝတၳဳကို အတုမရွိေသာ မဟာကရုဏာေတာ္ျဖင့္ ခ်ီးျမွင့္ကယ္မေတာ္မူပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားအသနားေတာ္ျမတ္ခံၾကကုန္၏။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္လည္း ဦးေခါင္းေတာ္ရတနာကုိ လက်္ာလက္ျဖင့္ သံုးသပ္ေတာ္မူ၍ ပါလာေသာဆံေတာ္ဓါတ္ ၄ ဆူတုိ႔ကုိ ႏွစ္ဆူစီ ေပးသနားေတာ္မူေလ၏။
ဆံေတာ္ဓါတ္ရရွိၾကေသာ သူမြန္သူျမတ္ အေပါင္းတုိ႔တြင္ ေကလာသရေသ့ႏွင့္ သိႆရေသ့ ၊ သီဟရေသ့ တုိ႔သည္ တိႆရေသ့ႀကီး ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ကစ၍ညဥ့္ဦးယာမ္ အဘို႔တုိ႔တြင္ မိမိတုိ႔ ေတာင္ထိပ္မွ တဦးကုိတဦး မီးအမွတ္ျပ၍ ေလးျမတ္ၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းေသာ သီတင္းသံုးေတာ္ မိတ္ေဆြရင္းျဖစ္ၾကကုန္၏။ ထုိသံုးဦးတုိ႔တြင္သီဟရေသ့သည္ ေနာင္ေတာ္ တိႆရေသ့၊ အေဆြေတာ္ေကလာသရေသ့၊ တူေတာ္ သီဟရာဇာ မင္းတုိ႕ႏွင့္ ညိွႏႈိင္းတုိင္ပင္ၿပီး ကာလမိမိရရွိေသာ ဆံေတာ္ဓါတ္ ၂-ဆူတုိ႔ကုိ တဆူစီသြင္းႏွံထာပနာ၍ မိမိေနရာျဖစ္ေသာ ဇဲြကပင္ေတာင္ႏွင့္ ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္တုိ႔၌ ေစတီေတာ္ တဆူစီ တည္ေတာ္မူ၏။ ထုိသိုိ႔ သီဟရေသ့ ေစတီေတာ္ တည္ေသာအခါတြင္ သိၾကားမင္းလည္း လာေရာက္ကူညီေလ၏။ ေကလာသရေသ့ လည္း မိမိရရွိလုိက္ေသာ ဆံေတာ္ဓါတ္ ၂-ဆူမွ တဆူကို သြင္းႏွံထာပနာ၍ မိမိေနရာ ေကလာသေတာင္၌ ေစတီတည္ေတာ္မူ၏။ ဆံေတာ္ဓါတ္တစ္ဆူကုိ မိမိ၏ ဦးေခါင္းဆံက်စ္ၾကား၌ ဝွက္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူေလ၏။ ေနာက္ကာလအေတာ္ၾကာေသာအခါ ေကလာသရေသ့ သည္စုေတကြယ္လြန္ေတာ္မူေလ၏။ေကလာသရေသ့ ဦးေခါင္းၾကား၌ ရေသာ ဆံေတာ္ဓါတ္ျမတ္ ၁-ဆူကုိ သီဟရေသ့သည္ ေနာင္ေတာ္ တိႆရေသ့ အားေပးအပ္ေလသည္။တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ မွ်ၾကာေသာအခါ တိႆရေသ့ ထံတြင္ရွိေသာ ဆံေတာ္ဓါတ္ျမတ္ ၃-ဆူ ကိုထာပနာ၍ ေစတီေတာ္(က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီ) တည္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူေလသည္။…
သမို္င္းဝင္ ဇင္းက်ိဳက္ဆံေတာ္ရွင္ ေစတီေတာ္ျမတ္ ျဖစ္ေပၚတည္ရွိလာပံု
မြန္ျပည္နယ္၊သထံုခရိုင္၊ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္တည္ရွိပါသည္။ ရန္ကုန္မွ (၁၅၅)မုိင္၊ ေမာ္လၿမိဳင္မွ(၂၄)မိုင္ကြာေဝးပါသည္။သကၠရာဇ္(၂၃၆)တြင္သထံုျပည့္ရွင္ အေသာကဓမၨရာဇာမင္းႀကီးသည္ ဇင္းက်ိဳက္ဆံေတာ္ရွင္ေစတီေတာ္ျမတ္အား ဥာဏ္ေတာ္ခုႏွစ္ေတာင္အျမင့္၊ အသစ္ ျပန္လည္တည္ထားကိုးကြယ္ၿပီးအရွည္
တည္တံ့ေစရန္အတြက္ ဘုရားေတာင္ေျခတြင္ရြာတည္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားေျခရင္းရြာကိုမြန္ဘာသာျဖင့္ “ဇိုင္က်ာ္” ဟုေခၚဆုိရာျမန္မာလုိ “ဇင္းက်ိဳက္” ဟုအမည္
တြင္ပါသည္။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ (၈)ဝါေျမာက္တြင္ သုဝဋ ဘူမိ-သထံုျပည္သို႔ၾကြေရာက္တရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ တိႆႏွင့္ သီဟရေသ့ညီေနာင္(၂)ပါးတုိ႕သည္ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားထံဘုရားရွင္၏ ကုိယ္စားဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ႏုိင္ရန္ ေတာင္းပန္ေလွၽက္ထားမႈေၾကာင့္
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားမွ ဆံေတာ္မ်ားေပးသနားေတာ္မူခဲ့သည္။သကၠရာဇ္(၁၁၂)ခုႏွစ္တြင္ ရေသ့ညီေနာင္(၂)ပါးတုိ႔ရရွိထားေသာ ဆံေတာ္မ်ားအနက္တစ္ဆူကို ဂစၦဂီရိေတာင္ထိပ္၌ ဌာပနာထည့္သြင္းတည္ထားကိုးကြယ္ရာတြင္နဂါးမင္းမွလည္း ၄င္း၏ မ်က္စိတစ္ဖက္ကုိ အဓိဌာန္ျပဳ၍ျဖစ္ေပၚလာေသာပတၱျမားၾကဳတ္ထဲ၌ ဆံေတာ္ကုိထည့္သြင္းဌာပနာတည္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မြန္ဘာသာျဖင့္ ”က်ိဳက္ဗလင္မြတ္နတ္” ဟုေခၚဆုိ၍ျမန္မာလုိ ”နဂါးမ်က္စိကြင္းဘုရား” ဟုအဓိပၸါယ္ရရွိပါသည္။ က်ိဳက္ဗလင္မြတ္နတ္ ဘြဲ႕အမည္မွ က်ိဳက္ျဗင္းနတ္၊ က်ိဳက္ဂရင္းနတ္ ဟုအမည္တြင္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ဇင္းက်ိဳက္ဘုရား ဟုလူသိထင္ရွားလာပါသည္။
ဆံေတာင္ရွင္၏ ဘုန္းတန္းခိုးအာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ သၾကားမင္းသည္ ေစ၊အာ၊မာ၊ေသာ၊ ဘုရားရွိခိုးဂါထာျဖင့္ပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုဂါထာကုိ စိႏၱေက်ာ္သူ ဦးၾသ၏ ကဝိလကၡဏာသံုးက်မ္းတြဲတြင္ ေဖၚျပပါရွိသည္။
ေစ - ေစတနာ မတၱမၹိလံ
အာ - အာကိေလ သကၡာယာ ဗဟု
မာ - မာရဇၨယ ဂုဏာဒိမွိ
ေသာ - ေသာဘေဂၢ ယတံနေမ ပုေညန ေနန သဗၺမၸိ သမိစၥ်တု ယတိစၦိတံ။
ယံ ဗုဒၶံ အၾကင္ျမတ္စြာဘုရား၏ေသာဘေဂၢ ေကာင္းျမတ္စြာေသာ မာရဇၨယ ဂုဏာဒိမွိမာန္ငါးပါးကုိေအာင္ျမင္ျခင္း ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အစရွိသည္၌ ေစတနာ မတၱမၹိ ေစတနာျဖစ္ျခင္းမွ်သည္လည္း အာကိေလသကၡာယာ ကိေလသာကုန္သည့္တုိင္ေအာင္ ဗဟု မ်ားစြာ ဖလံ အက်ိဳးရွိေပ၏။ တံဗုဒၶံ ထုိျမတ္စြာဘုရားကို နေမ အလုံးစံုေသာ ဆုသည္လည္း ယတိစၦိတံ အလိုရွိတုိင္း သမိစၥ်တု ျပည့္စံုပါေစသတည္း။
ဇင္းက်ိဳက္ဆံေတာ္ရွင္သမိုင္းတြင္ ပါရွိသည့္ဘုရားရွိခိုးဂါထာမွာ-
ဂစၦဂီရိ မုဒၿႏိ္ြ၊ ကနိေ႒စ ဣသိသီေဟာ ဝေႏၵတံ အဗၻဳတံထူပံ၊ ေကသာဓါတုစ ဌာပနံ
ေဘာေႏၱာသပၸဳရိသာ - မေႏွာက္ေႏွးရာ သံသရာရိကာရယူႏိုင္ဖုိ႔ အိုသူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုိ႔
ကနိေ႒ာစ - တိသရေသ့၏ ညီျဖစ္ေသာ
ဣသိသီေဟာစ - သီဟရေသ့သည္လည္းေကာင္း
ဂစၦဂီရိစ မုဒၿႏိြ - သစ္ပင္၊ဝါးပင္၊ခ်ံဳႏြယ္ေပါမ်ား ဂစၦဂီရိ ဆုိသည့္ေတာင္ထိပ္၌
အဗၻဳတံ - ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသ ျမင္ေသာ္လႈပုံ အေပၚေမာ့ၾကည့္ရႈမဝေသာ
ယံထူပံ - ထိုဂစၦဂီရိေတာင္၌ ဆံေတာ္ဓါတ္တည္၍ တြက္ခ်က္တစ္ဆူ စိတ္ဖူးသန္႔တည္ အံ့ၾသေသာေစတီကုိ
ဝေႏၵ ဝႏၵာမိ - ရိုေသျမတ္ႏုိး လက္စံုမိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေမွ်ာ္မွန္ေလွ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။
Subscribe to:
Posts (Atom)